2020 en muziek, een jaar in 59 releases
Het was gemakkelijker en misschien ook wel voor de hand liggender geweest om in deze laatste muziekrecensie van 2020 terug te blikken op een mislukt jaar. Maar in plaats daarvan heb ik besloten om naar het positieve te kijken, dat er in weerwil van alle ellende toch óók was. Laat de andere jaaroverzichten maar verzanden in sombere opsommingen van dingen die we hebben moeten missen. Want 2020 was namelijk óók gewoon een geweldig muziekjaar.
Lees verderJoost Lijbaart, Matthew Halsall en Yuri Honing
Terugdenkend aan wat ik dit jaar allemaal over muziek heb geschreven moest ik concluderen dat de jazz er nogal bekaaid vanaf kwam. Dat heb ik niet bewust gedaan, het liep gewoon zo. De directe aanleiding voor die overpeinzing was mijn recente kennismaking met het dit jaar uitgekomen albums van Joost Lijbaart en Matthew Halsall, en zo komt het te elfder ure toch nog goed met mijn muzikale geloofwaardigheid. Als klassieker koos ik deze maand een tweede Nederlandse productie, en wel eentje waar een bijzonder verhaal bij hoort.
Lees verderNumün, Oneohtrix Point Never en Pablo’s Eye
Dit is de één-na-laatste muziekrecensie van 2020. Begin december (en dat is het al bijna) volgt de laatste en dan trek ik vlak voor de kerstvakantie het rolluik dicht met het grote ‘2020 en muziek, een jaar in … releases’ artikel. Hoeveel releases daarin komen te staan is nog niet duidelijk, want 2020 was me het jaartje wel, qua muziekrecensies. Van 11 april tot 23 juni publiceerden we zowat wekelijks een recensie onder de noemer Orentroost, want de wereld had toen duidelijk behoefte aan wat afleiding. Lekker wegdromen en even niet bang of bezorgd zijn.
Lees verderOrlando Weeks, Westerman en DJ Hell
Dit had de eerste gewone muziekrecensie moeten worden na de laatste muziekrecensie in de OrenTroost serie, tevens de laatste vóór de zomervakantie, met aandacht voor nieuwe albums van Orlando Weeks en Westerman, en een wonderlijk elektronische album van DJ Hell als klassieker. Maar dat liep op onverklaarbare wijze nét even wat anders. Snikheet weer en al teveel vakantie in het bolletje, zullen we maar zeggen… Daarom hebben we hem doorgeschoven, als oktoberbonus.
Lees verderJon Hassell, The Vision Reels en Michael Brook
In deze muziekrecensie aandacht voor nieuw werk van Jon Hassell en The Vision Reels, met een klassieker van Michael Brook.
Lees verderJFDR, Nicolas Jaar en Nodens Ictus
Op 11 april 2020 kwam deel 1 van de serie OrenTroost muziekrecensies online, een idee dat ontstond als een soort vervolg op de column die ik op 27 maart schreef om iedereen die daar behoefte aan had een hart onder de riem te steken.
Wanneer we de wereld om ons heen op dit moment echter eens goed bekijken dan zien we steeds meer oude vrijheden terugkeren. Soms weliswaar met nieuwe beperkingen, maar daar moesten we het in deze context maar niet over gaan hebben. De bottom line is dat de behoefte aan troost is afgenomen, en dat de onzekerheden die ons plaagden langzaamaan ook een plekje hebben gekregen. Daarom zijn we met dit achtste deel toegekomen aan de laatste wekelijkse Orentroost muziekrecensie.
Lees verderEinstürzende Neubauten, Aksak Maboul en Tuxedomoon
We naderen de as van het jaar, de langste dag, het begin van de zomer en toevalligerwijze ook de verjaardag van uw scribent. Sinds Deel 6 uit deze serie zijn de coronamaatregelen verder versoepeld en mochten de terrassen weer open. Daarom beloont Moeder Natuur ons na de zonnigste aprilmaand aller tijden en een bijna even fraaie maand mei prompt met twee weken miezerig flutweer. Terwijl ik dit schrijf jaagt de wind de regen bijna horizontaal langs het raam van mijn werkkamer. Het kan dus verkeren. Fijn voor de tuin hoor, maar de barbecue kan voorlopig weer onder zijn hoes.
Lees verderHania Rani, Hilary Woods en Goldfrapp
Na een korte vakantie mijnerzijds was het afgelopen maandag tijd om de draad weer op te pakken. Ik zit alweer een kleine week achter het Schrijfgetouw en voor zover dat kan in de bizarre wereld om ons heen heeft mijn dagritme weer min of meer zijn normale vorm aangenomen. Het lijkt inmiddels een beetje beter te gaan in Nederland. We mogen weer van alles – zij het met mate en inachtneming van allerlei nieuwe regels – en met de zomer in aantocht zien de dingen er wat minder somber uit dan toen ik deze serie begon. Dus hoewel ik nu nog niet van plan ben om mijn wekelijke shot muzikale troost af te schaffen zal de frequentie op een gegeven moment wél worden afgebouwd. Het valt niet altijd mee om wekelijks drie albums te recenseren. Maar deze keer is het volgens mij toch weer gelukt. Er loopt zelfs weer een rood draadje tussen de albums die ik heb uitgekozen, namelijk dat het alledrie ‘vrouwenalbums’ zijn. Daarmee bedoel ik trouwens niet dat ze alleen voor vrouwen bestemd zijn, maar dat ze gemáákt zijn door vrouwen.
Lees verder